Inseminacja i zapłodnienie in vitro są nadal podstawą programów ciążowych dla par, które nie mają dzieci. Obie mają własne procedury i poziomy powodzenia, a także kryteria, które muszą spełnić pary, które chcą je poddać.
Wiele aspektów, które należy wykonać podczas inseminacji i zapłodnienia in vitro, utrudnia wielu parom zrozumienie różnicy między nimi. Jaka jest więc różnica między inseminacją a zapłodnieniem in vitro? Którą żyć, jeśli trudno jest mieć dzieci? Oto recenzja.
Mając problemy z zajściem w ciążę, czy powinnam poddać się inseminacji i zapłodnieniu in vitro?
Pierwszą i najważniejszą rzeczą, którą muszą zrozumieć pary małżeńskie, które nigdy nie mają dzieci, jest definicja trudności w zajściu w ciążę.
Parametry okresu małżeństwa, nawet przez pięć lat, nie mogą być wyznacznikiem tego, że ktoś ma trudności z zajściem w ciążę.
Kryteria trudności z zajściem w ciążę uwzględniono tylko wtedy, gdy rutynowo odbywałaś stosunek seksualny 2-3 razy w tygodniu przez rok, ale nie udało ci się zajść w ciążę. Jeśli te kryteria nie są spełnione, to naturalne, że ciąża jest trudna.
A co, jeśli spełniasz te kryteria, ale nadal nie możesz zajść w ciążę? Czy to znak, że należy poddać się inseminacji i zapłodnieniu in vitro? A może jest jakaś sztuczka do zrobienia podczas seksu? Okazuje się, że tak nie jest.
Warunkiem zajścia w ciążę jest penetracja pochwy z towarzyszącym wytryskiem. A także obecność jaj do zapłodnienia i zdrową macicę.
Sugestie, że niektóre pozycje seksualne lub pokarmy mogą zwiększyć szanse na zajście w ciążę, nie są naukowo udowodnione i są mitami.
Jaka jest różnica między inseminacją a zapłodnieniem in vitro?
Inseminacja i zapłodnienie in vitro są często ze sobą powiązane, mimo że mają różne kryteria i procedury. Oto różnice między nimi.
1. Inseminacja
Proces sztucznej inseminacji lub inseminacji domacicznej (IUI) jest pierwszym wyborem przed wyborem programu IVF. Metoda ta polega na umieszczeniu plemników w jamie macicy. Dzieje się tak, aby plemniki mogły łatwiej poruszać się w poszukiwaniu komórki jajowej.
Biorąc pod uwagę, że proces jest prosty, a zapłodnienie zachodzi naturalnie, szanse na udaną inseminację nie są tak duże w porównaniu z IVF, który wynosi 10-15%. IUI musi być wykonywana przez 3 kolejne miesiące. Jeśli więcej, to wskaźnik sukcesu może spaść do mniej niż 10%.
Istnieje szereg kryteriów, które należy spełnić przed poddaniem się inseminacji. Mąż musi mieć wystarczającą ilość spermy. Żona musi mieć prawidłowo funkcjonujący jajowód, wystarczającą ilość jaj i zdrową jamę macicy. Zaburzenia w macicy należy najpierw leczyć, aby zmaksymalizować szanse powodzenia.
2. Dziecko z probówki
Program IVF lub zapłodnienie in vitro (IVF) polega na pobraniu próbek komórek jajowych i plemników, a następnie zebraniu ich w laboratorium. Powstający zarodek jest następnie wprowadzany do macicy, aby mógł rozwinąć się w płód.
IVF został wybrany, gdy para nie spełniała kryteriów IUI lub wybrała tę metodę od samego początku. Wskazania wymagające od par wyboru IVF, takie jak zbyt mała liczba plemników, niedrożność jajowodów, czy wiek kobiety przekroczył 40 lat i więcej.
Inne kryteria tej metody to np. pary rzadko spotykają się, pary mają pewne choroby lub liczba jaj jest zbyt mała, mimo że żona jest jeszcze młoda. W przeciwieństwie do inseminacji, szanse powodzenia zapłodnienia in vitro mogą sięgać 60%, jeśli są wykonywane przed 30. rokiem życia i być mniejsze niż 45% po 40. roku życia.
Jeśli nie jest płodna, jakie jest rozwiązanie inseminacji i zapłodnienia in vitro?
Termin bezpłodny lub niepłodny jest już prawie rzadko używany dzięki rozwojowi technologicznemu w zakresie zdrowia reprodukcyjnego. Dopóki mąż nadal ma plemniki, a żona ma macicę i komórki jajowe, zawsze jest szansa na posiadanie dzieci.
Najważniejszą rzeczą w radzeniu sobie z problemami z płodnością nie jest sam program, ale czynniki, które utrudniają zajście w ciążę. Przyczyną może być słaba jakość nasienia, trudności par w uprawianiu seksu, choroby narządów rozrodczych i tak dalej.
Gdy zrozumiesz przyczynę, możesz przejść do intensywnego programu ciąży. Pamiętaj jednak, że nie wszystkie pary muszą przejść program inseminacji lub zapłodnienia in vitro, ponieważ istnieją kryteria, które należy spełnić i przeciwwskazania, na które należy uważać.
Musisz również zwrócić uwagę na czynniki czasowe i kosztowe, aby przejść te dwa programy. Podstawowy proces IUI i IVF jest w rzeczywistości dość krótki, czyli około 2-3 tygodni. Jednak poświęcisz dużo czasu i pieniędzy, aby zoptymalizować stan narządów rozrodczych przed przejściem drugiego podstawowego procesu.
Czy są jakieś skutki uboczne inseminacji i zapłodnienia in vitro?
Skutki uboczne inseminacji i zapłodnienia in vitro zależą od rodzaju przyjmowanych leków. Leki te są przydatne do dojrzewania i stymulacji komórek jajowych. Efekty będą różne dla każdej osoby i często są nieprzewidywalne.
Nie musisz się jednak martwić. Dopóki jest przeprowadzane i kontrolowane przez naprawdę kompetentnego lekarza, skutki uboczne inseminacji i zapłodnienia in vitro nie są niebezpieczne. Powikłania po programie są bardzo rzadkie i zwykle pojawiają się, ponieważ pacjent ma wcześniej istniejącą chorobę.
Takie jest znaczenie procesu ekranizacja przed poddaniem się inseminacji i zapłodnieniu in vitro. Niektóre schorzenia, takie jak wrodzona wada serca lub choroby autoimmunologiczne, takie jak toczeń, mogą zagrażać życiu kobiety w ciąży. Jednak pacjentki mogą rozważyć zajście w ciążę, o ile rozumieją ryzyko.
Ostatecznie decyzja o wyborze ciąży naturalnej, inseminacji i zapłodnienia in vitro zależy od wskazań zdrowotnych każdej osoby. Nie musisz nawet przechodzić intensywnego programu ciąży, jeśli warunki utrudniające zajście w ciążę zostały rozwiązane.
Niezależnie od wybranej metody, program ciążowy musi być przeprowadzony skutecznie i wydajnie. Programy ciążowe mogą być drogie, więc upewnij się, że wydawane pieniądze są efektywnie wykorzystywane. Odłóż na bok spożywanie niepotrzebnych suplementów lub zabiegów, aby program ciążowy był bardziej przystępny cenowo.
