Choroba autoimmunologiczna to choroba, w której układ odpornościowy człowieka atakuje jego własne ciało. W tym stanie układ odpornościowy błędnie postrzega zdrowe komórki w ciele jako obce, więc organizm zaczyna wytwarzać przeciwciała, które atakują te komórki.
Aby nie wywołać poważnych skutków chorób autoimmunologicznych, pacjenci, którzy jej doświadczają, muszą przyjmować leki. Jednym, który jest często używany, jest lek DMARD.
Co to jest lek DMARD?
DMARD (leki przeciwreumatyczne modyfikujące przebieg choroby) to rodzaj grupy leków stworzonych do leczenia chorób autoimmunologicznych, takich jak reumatyzm (RZS), łuszczycowe zapalenie stawów (PsA), zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (AS) i toczeń rumieniowaty układowy (SLE).
Leki DMARD są również stosowane w różnych innych chorobach, takich jak zapalenie mięśni, zapalenie naczyń, nieswoiste zapalenie jelit (IBD) i niektóre rodzaje raka.
Chociaż może zmniejszyć ból, DMARD nie jest środkiem przeciwbólowym. Leki te działają w celu zmniejszenia stanu zapalnego, koncentrując się na przyczynie choroby, a nie bezpośrednio lecząc objawy.
DMARD spowolni postęp choroby, co z czasem wpłynie na zmniejszenie objawów podczas leczenia.
Stosowanie tego leku nie może odbywać się swobodnie. Potrzebujesz ścisłego nadzoru i oczywiście recepty od lekarza, aby lek nie powodował szkodliwych skutków. Zwykle lekarz przepisuje również inne leki do stosowania wraz z DMARD w ramach leczenia.
Rodzaje DMARDs i sposób ich działania
Źródło: Gazeta Metro Leki te dzielą się na dwa rodzaje, a mianowicie konwencjonalne leki DMARD i terapię biologiczną. Każdy lek działa na swój własny sposób. Oto wyjaśnienie.
Konwencjonalne leki DMARD
Konwencjonalne leki są wolno działającymi lekami DMARD, a leczenie może zająć tygodnie, zanim poczujesz efekty. Niektóre z powszechnie stosowanych leków to:
- Metoreksat (MTX). Leki MTX działają poprzez zmianę sposobu, w jaki komórki odpornościowe przetwarzają białka, które odgrywają rolę w zmniejszaniu stanu zapalnego. Lek ten może również hamować wzrost niektórych komórek, takich jak komórki rakowe, komórki szpiku kostnego i komórki skóry. Ze względu na swoją przydatność lek ten jest również stosowany w leczeniu raka.
- Chlorochina. Powszechnie stosowana w leczeniu malarii, chlorochina może być również stosowana w leczeniu stanów zapalnych, takich jak reumatyzm. Chlorochina działa poprzez zapobieganie rozwojowi pasożytów żyjących w czerwonych krwinkach. Lek ten działa również na uwalnianie cytokin, które mogą zmniejszać stan zapalny.
- Azatiopryna. Azatiopryna leczy obrzęk stawów doświadczany przez pacjentów z chorobami reumatycznymi lub innymi powikłaniami, takimi jak toczeń lub zapalenie mięśni. Lek ten działa poprzez hamowanie aktywności układu odpornościowego w organizmie.
- Leflunomid. Lek Leflunomid hamuje tworzenie DNA, które odgrywa ważną rolę w replikacji komórek, w tym w układzie odpornościowym. Później zahamowanie tworzenia się komórek zmniejszy siłę układu odpornościowego, co może powodować ból u osób cierpiących na reumatyzm.
- Sulfasalazyna(SSZ). Sulfasalazyna to połączenie salicylanów i antybiotyków. Ten lek działa w celu zmniejszenia obrzęku i podrażnienia spowodowanego stanem zapalnym. Ten lek może również zapobiegać uszkodzeniom stawów.
Biologiczne leki DMARD
Biologiczne DMARD będą podawane, gdy pacjent nie zareaguje na konwencjonalne leczenie DMARD. Znany również jako terapia biologiczna, to leczenie może działać szybciej niż konwencjonalne DMARDs. Czasami ta terapia biologiczna jest podawana w połączeniu z konwencjonalnymi lekami DMARD, takimi jak metotreksat.
Ta klasa leków działa konkretnie w celu hamowania niektórych cytokin, które powodują stan zapalny. Jednym z tych leków jest lek anty-TNF.
Anty-TNF zapobiega pojawianiu się białka zwanego czynnik martwicy nowotworu nadmiar we krwi lub stawach, aby nie powodować stanu zapalnego lub dalszego uszkodzenia komórek ciała.
Skutki uboczne, które mogą wynikać z leku DMRAD
Podobnie jak inne leki, DMARD mają również pewne skutki uboczne. Ponieważ leki DMARD działają poprzez tłumienie układu odpornościowego organizmu w celu kontrolowania stanu zapalnego, wpływ ryzyka infekcji u pacjenta będzie zwiększony.
Niektóre z typowych objawów infekcji to gorączka, ból gardła lub ból podczas oddawania moczu. Jednak różne rodzaje leków DMARD mogą również powodować różne skutki uboczne.
Metotreksat leku może powodować nudności, obrzęk dziąseł i skrajne zmęczenie. Chlorochina może powodować działania niepożądane, takie jak nudności i biegunka na początku leczenia.
Nawet w rzadkich przypadkach lek chlorochina może powodować utratę wzroku. Podczas gdy skutki uboczne leków leflunomid mogą mieć postać swędzenia lub łuszczenia się skóry.
W przeciwieństwie do biologicznych leków DMARD, wywołane skutki uboczne są jeszcze bardziej niebezpieczne. Stosowanie niektórych leków może zwiększać ryzyko utajonego zakażenia gruźlicą, gdzie zakażenie bakteryjne gruźlicy nie powoduje objawów, ale może rozwinąć się w gruźlicę w późniejszym życiu.
Niektóre inne infekcje, które mogą być również skutkiem ubocznym terapii biologicznej, obejmują zapalenie wątroby i CMV.
Dlatego jeśli cierpisz na chorobę autoimmunologiczną i chcesz wybrać DMARD jako leczenie, bardzo konieczna jest konsultacja z lekarzem, zwłaszcza jeśli doświadczasz również innych schorzeń, takich jak ciąża.
Aby nie powodować komplikacji, zapytaj swojego lekarza o korzyści i skutki uboczne leku i nie zapomnij o tym porozmawiać z rodziną.
