Każdy ma inną osobowość. Niektóre są zamknięte w sobie i towarzyskie, niektóre są spokojne i poważne lub pełne żartów, a inne są zimne i współczujące. Egoizm jest również jedną z klasycznych cech osobowości, które istnieją u wielu ludzi, niezależnie od tego, czy są ekstrawertykami, czy introwertykami.
Poziom egoizmu każdej osoby może się różnić od siebie. Niektórzy ludzie są po prostu uparci, ale są ludzie, którzy są tak manipulujący, że mają tendencję do zaliczania się do kategorii ekstremalnych zaburzeń osobowości – takich jak narcyzm, a nawet socjopatia.
Jaka jest różnica między osobą samolubną a narcyzem i socjopatą?
Aby lepiej zrozumieć różnice między tymi trzema, należy najpierw zrozumieć, że pojęcie narcyzmu nie jest tutaj grupą ludzi, którzy zawsze przesyłają selfie na swoje różne konta w mediach społecznościowych. W świecie współczesnej psychologii osoba z narcystycznym zaburzeniem osobowości to osoba, która ma duże ego, z arogancją i równie dużym poczuciem egoizmu. Ci narcyzowie pragną być nieustannie podziwiani przez innych.
Socjopaci mają podobną cechę — myślą, że są najlepsi, wszyscy, centrum świata. Obaj mają tendencję do obwiniania innych za własne błędy lub są dobrzy w wpływaniu na innych, aby im uwierzyli i/lub oferowaniu „alternatywnych faktów”, które łączyli, aby wyglądały na prawdziwe. Ani narcyz, ani socjopata nie mają poczucia empatii, czyli troski i współczucia dla innych.
Według Psychology Today empatia jest ważną miarą tego, czy dana osoba jest naprawdę czystym uporem, czy też ma prawdziwe zaburzenie osobowości. Jeśli na przykład znajdujesz się w sytuacji, która rodzi twoją samolubną naturę i jesteś w stanie okazywać wyrzuty sumienia i możesz być naprawdę zdeterminowany, aby zmienić te złe zachowania i nawyki w przyszłości, najprawdopodobniej jesteś czysto upartym lub samolubna osoba.
Samolubni ludzie nadal mogą odczuwać empatię. Podczas gdy osoby z zaburzeniami osobowości, takimi jak socjopatia lub narcyzm, nie. Zamiast tego mogą eksplodować gniewem, gdy krytykuje się ich naturę, lub mogą udawać tę empatię, aby zdobyć dodatkowe punkty od społeczeństwa. Mogą okazywać skruchę, współczucie lub hojność, ale nie chcą lub nie są w stanie dokonać żadnej rzeczywistej zmiany w swoim zachowaniu.
Ludzie uparci i samolubni nadal mają samokontrolę
Innym wskaźnikiem, który może zmierzyć, jak bardzo jesteś samolubny, jest ocena, jak dobrze się kontrolujesz. Badania pokazują, że samolubni ludzie mają mniejszą samokontrolę, ponieważ nie będą nawet brać pod uwagę swoich osobistych uczuć w przyszłości. W ten sposób są mniej zdolni do opóźniania swojej gratyfikacji i oczekiwania na lepsze nagrody w późniejszym terminie niż to, co jest im prezentowane w teraźniejszości. Chodzi o to, że to, czego chcą, musi być teraz.
Chociaż socjopaci i narcyści również wykazują podobne cechy, nie uważają, że prawa i reguły społeczne mają do nich zastosowanie, ponieważ uważają się za „wyjątkowych” i lepszych od innych. Osoby z tym zaburzeniem osobowości są bardzo aroganckie, nie mają współczucia. Nie dbają o bezpieczeństwo innych, ignorują potrzeby i uczucia innych. Przede wszystkim narcyzm i socjopatia często charakteryzują się minimalnym wstydem i wyrzutami sumienia.
Dlatego mają tendencję do traktowania innych surowo lub z obojętnością. Zwykle angażują się w agresywne, impulsywne, nieodpowiedzialne lub legalne zachowania i mają tendencję do narażania innych na ryzyko dla własnej korzyści, często dla chwilowej przyjemności. Zważywszy, że uparci ludzie będą mieli moralne granice; znają dobro i zło, ale są trochę ślepi na pokusę szybszych wypłat – i mogą okazywać wyrzuty sumienia i wstyd za swoje złe postępowanie.
