Dziś wielu zdało sobie sprawę, że należy również wziąć pod uwagę zdrowie psychiczne. Dowodem jest to, że coraz więcej osób odwiedza psychologów lub udaje się do placówek służby zdrowia, gdy czują się zestresowani i przygnębieni. Niestety, niektórzy ludzie robią nawet własne diagnozy zdrowia psychicznego, które niekoniecznie są dokładne. Na przykład, gdy przychodzi stres, wiele osób samodzielnie diagnozuje zdrowie psychiczne.
Samodiagnoza zdrowia psychicznego, właściwie dobra czy zła?
Zasadniczo samodiagnoza nie zawsze jest zła. Powodem jest to, że czasami istnieją pewne schorzenia, których możesz być świadomy tylko sam. Tymczasem inni ludzie czasami znają tylko powierzchnię, nie wiedząc więcej o tym, co się z tobą dzieje.
Samodiagnoza zdrowia psychicznego wskazuje, że jesteś świadomy, że dzieje się z tobą coś niezwykłego. To jest w porządku, jednak nie powinieneś poprzestać na samej autodiagnozie.
Zamiast tego, aby dowiedzieć się, czy twoje zdrowie psychiczne jest naprawdę zagrożone, czy nie, samodiagnoza jest używana tylko na początek. W przyszłości możesz natychmiast skontaktować się z profesjonalnym ekspertem medycznym, który pomoże Ci w samodzielnej diagnozie. Na przykład możesz iść do psychologa lub psychiatry.
Tymczasem samodiagnoza jest często błędnie rozumiana jako jedyna potrzebna diagnoza. Oznacza to, że po wykonaniu tej czynności możesz od razu przejść na leczenie bez pomocy specjalisty. W rzeczywistości jest to ścieżka, która może cię skrzywdzić lub przynajmniej pogorszyć stan, którego doświadczasz.
Szkodliwe skutki nadużywania umiejętności autodiagnozy dla zdrowia psychicznego
Chociaż samodiagnoza jest dobrym początkiem do lepszego zrozumienia twojego stanu zdrowia psychicznego, może mieć również tragiczne konsekwencje, jeśli nie jest właściwie stosowana. Oto dwa zagrożenia, które mogą wystąpić w wyniku autodiagnozy.
1. Błędna diagnoza
Artykuł opublikowany w Psychology Today stwierdza, że objawy stwierdzone podczas autodiagnozy mogą być mylnie rozumiane jako oznaka pewnego zaburzenia zdrowia psychicznego. W rzeczywistości objawy te mogą być oznaką jakiejś choroby psychicznej, a nawet innej choroby fizycznej.
Na przykład możesz czuć, że twój nastrój często się zmienia. Następnie dokonujesz autodiagnozy stanu i myślisz, że masz zaburzenie zdrowia psychicznego, takie jak depresja maniakalna. W rzeczywistości wahania nastroju, które stale występują, mogą być oznaką innego zaburzenia psychicznego. Na przykład ostra depresja lub zaburzenie osobowości z pogranicza: zaburzenie typu borderline.
Jeśli zatrzymasz się na samodiagnozie i nie skonsultujesz się od razu z psychologiem lub psychiatrą, możesz przeoczyć ważniejsze szczegóły. Na przykład na podstawie własnej diagnozy decydujesz się podjąć pewne środki ostrożności lub leczenie. Możesz uważać, że te dwie rzeczy są wystarczające i odpowiednie. W rzeczywistości możliwe jest, że rozwiązanie, które sam zdecydujesz, jest błędne.
Dlatego byłoby lepiej, gdybyś udał się do lekarza w celu dalszej diagnozy. Możesz wspomnieć o wynikach autodiagnozy, którą zrobiłeś, aby pomóc psychologowi lub psychiatrze szybciej znaleźć problem ze zdrowiem psychicznym, którego doświadczasz.
2. Niewłaściwa konserwacja
Jeśli popełnisz niewłaściwą samodiagnozę zdrowia psychicznego, może to prowadzić do błędów w przyjmowaniu leków. Leczenie nie zawsze polega na używaniu leków, ale może również dotyczyć metody leczenia, którą stosujesz.
Leczenie, które wykonujesz, może nie mieć żadnego wpływu na Twój stan zdrowia. Może się jednak zdarzyć, że leczenie naraża Cię na ryzyko. Na przykład na podstawie wyników autodiagnozy zakładasz, że masz zaburzenie napadowego objadania się, wtedy decydujesz się na post, aby zmniejszyć porcję przejadania się.
W rzeczywistości nie wiesz na pewno, czy doświadczasz tego stanu, czy nie. Dlatego naprawdę musisz udać się do eksperta medycznego, ponieważ twój stan zostanie dokładnie zbadany, a nie tylko pod kątem jednego lub dwóch objawów, które odczuwasz. W ten sposób, jeśli rzeczywiście masz zaburzenie psychiczne, twój stan może zostać rozwiązany prawidłowo i odpowiednio.
Kroki, które należy podjąć po samodiagnozie zdrowia psychicznego
Zamiast zatrzymywać się na samodiagnozie, możesz podjąć kroki, aby dowiedzieć się, czy naprawdę masz zaburzenie psychiczne, czy to tylko strach i zmartwienie.
- Skonsultuj się z psychologiem lub psychiatrą. Oczywiście jest to pierwszy wybór po przeprowadzeniu samodzielnej diagnozy. Eksperci dowiedzą się więcej o Twoim zdrowiu psychicznym.
- Komunikuj się z rówieśnikami. Nie ma znaczenia, czy „rozmawiasz” z przyjacielem o objawach, które podejrzewasz o zaburzenia psychiczne. Może twój przyjaciel też to czuje i okazuje się, że te objawy nie są oznaką poważnego zaburzenia psychicznego.
- Dowiedz się więcej o znalezionych objawach. Podczas samodzielnej diagnozy swojego zdrowia psychicznego spróbuj uzyskać więcej informacji. Nie czytaj tylko jednego artykułu, ale szukaj czasopism o zdrowiu, które mogą wesprzeć Twoją diagnozę.
