Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (często określane jako OCD) i zaburzenie afektywne dwubiegunowe to dwa różne schorzenia. Eksperci uważają jednak, że są one powiązane i mogą pojawiać się jednocześnie. Świadczą o tym fakty przytoczone przez Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego. Spośród około 2,6 procent dorosłych w Stanach Zjednoczonych, którzy mają chorobę afektywną dwubiegunową, jeden procent wykazuje oznaki OCD.
Różnica między OCD a bipolarnym
Zanim poznasz związek między zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym a zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym, musisz najpierw zrozumieć, jaka jest między nimi różnica.
Zaburzenie afektywne dwubiegunowe
Afektywna dwubiegunowa to choroba psychiczna, która sprawia, że cierpiący doświadcza zmian nastrój i ekstremalna energia. Zmiany te są zwykle znacznie poważniejsze w porównaniu z innymi normalnymi ludźmi. Dlatego ekstremalne zmiany wystarczą, aby zakłócić życie chorego w wykonywaniu codziennych czynności.
Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową zwykle doświadczają emocjonalnego zamętu, który zmienia się drastycznie od bycia bardzo podekscytowanym do bycia bardzo smutnym i ospałym. Zmiany te spowodują również nietypowe wzorce snu, czynności i inne zachowania.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD)
OCD to przewlekłe zaburzenie psychiczne, które powoduje, że chorzy mają niekontrolowane myśli lub obsesje i działania, które chcą zrobić. Osoby cierpiące na OCD zwykle mają niechciane myśli i lęki.
To z kolei tworzy obsesję robienia czegoś w kółko w odpowiedzi na jego strach. Na przykład osoby z OCD mogą wielokrotnie myć ręce, aż ich ręce będą suche i zranione, tylko dlatego, że boją się, że przylgną do nich zarazki.
Związek między zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym a chorobą dwubiegunową
Istnieje badanie, które stwierdza, że około 10-35% osób z chorobą afektywną dwubiegunową cierpi również na OCD. W rzeczywistości większość z nich miała objawy OCD wcześniej niż choroba afektywna dwubiegunowa. Naukowcy uważają to za uzasadnione, ponieważ OCD jest najczęstszym zaburzeniem lękowym u osób z chorobą afektywną dwubiegunową.
Ponadto istnieją inne badania, które wykazały, że osoby z chorobą afektywną dwubiegunową są dwa do pięciu razy bardziej narażone na rozwój zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych w porównaniu do osób z depresją.
Patrząc całościowo, osoby cierpiące na chorobę afektywną dwubiegunową i OCD mają stan, który jest dość niepokojący. Dzieje się tak szczególnie w przypadku lęku napadowego i samokontroli.
Osoby z chorobą afektywną dwubiegunową mają pewne objawy wspólne z OCD. Zwykle doświadczają kilku stanów, takich jak wahania nastroju, lęk i fobia społeczna. Jednak główna różnica, która naprawdę się wyróżnia, polega na tym, że osoby z zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi nie robią rzeczy w kółko i mają niekontrolowane myśli, jak osoby z OCD.
Zabieg dla osób, które jednocześnie cierpią na OCD i afektywne dwubiegunowe
Kiedy te dwa zaburzenia psychiczne występują razem, objawy afektywne dwubiegunowe są trudniejsze do leczenia. Powodem jest to, że osoby z tymi dwoma zaburzeniami częściej nadużywają zarówno narkotyków, jak i alkoholu. W rezultacie sprawia to, że leczenie jest wolniejsze i trudniejsze.
Eksperci twierdzą, że pierwszym krokiem w leczeniu osób z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi i afektywnymi dwubiegunowymi jest ustabilizowanie ich nastroju. Zwykle odbywa się to poprzez podawanie leków takich jak lit z lekami przeciwdrgawkowymi lub atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi z apripiprazolem (Abilify).
Ponadto lekarze będą również znacznie ostrożniejsi przy łączeniu leków na dwa schorzenia występujące jednocześnie. Powodem jest to, że niewłaściwa kombinacja leków może powodować, że objawy pojawiają się częściej i są gorsze niż zwykle.
