Lista niezakaźnych chorób skóry oraz ich objawy

Co przychodzi ci na myśl, gdy myślisz o „chorobie skóry”? Jeśli myślisz o trądzie lub ospie wietrznej, możesz sądzić, że wszystkie choroby skóry są zaraźliwe. Nie myl się. Wiesz, nie wszystkie choroby skóry mogą być zaraźliwe! Istnieją różne rodzaje chorób skóry, które wydają się zaraźliwe, ale wcale nimi nie są.

Co to jest niezakaźna choroba skóry?

Niezakaźne choroby skóry to problemy skórne, które nie zostaną przeniesione z jednej osoby na drugą poprzez bezpośredni lub pośredni kontakt.

Kontakt bezpośredni to kontakt ze skórą, taki jak uścisk dłoni lub przytulanie. Natomiast kontakt pośredni polega na pożyczaniu przedmiotów osobistych lub dotykaniu powierzchni przedmiotów, które zostały wcześniej dotknięte przez zarażoną osobę.

Nawet jeśli poszkodowany może mieć wysypkę lub inne bardzo widoczne objawy na skórze, nie musisz się bać. Powodem jest to, że niektóre choroby nie są zaraźliwe, mimo że mają bardzo niepokojące objawy.

Rodzaje niezakaźnych chorób skóry

Aby uzyskać więcej informacji, oto przegląd rodzajów niezakaźnych chorób skóry, które musisz znać:

Zapalenie skóry

Zapalenie skóry (źródło: Amerykańska Akademia Alergii Astma i Immunologia)

Zapalenie skóry to ogólne określenie stanu zapalnego skóry. Zapalenie skóry ma wiele przyczyn, które zwykle objawiają się różnymi oznakami i objawami.

Chociaż skóra ma swędzącą i czerwoną wysypkę, ta choroba skóry wcale nie jest zaraźliwa. Po prostu możesz czuć się nieswojo i niepewnie.

Oznaki i objawy zapalenia skóry

Istnieje wiele rodzajów zapalenia skóry. Jednak trzy najczęstsze schorzenia to atopowe zapalenie skóry (egzema), kontaktowe zapalenie skóry i łojotokowe zapalenie skóry.

Wszystkie trzy mają różne oznaki i objawy, a mianowicie:

Atopowe zapalenie skóry (egzema)

Wyprysk najczęściej dotyka niemowlęta i dzieci. Czerwona, swędząca, sucha i pogrubiona wysypka na skórze jest głównym objawem egzemy. Ten stan najczęściej wpływa na fałdy skóry na ciele.

Kontaktowe zapalenie skóry

Ten stan występuje, gdy skóra jest narażona na pewne przedmioty lub substancje, które powodują reakcję alergiczną. Głównym objawem jest wysypka, która swędzi, kłuje, a czasem pali.

Łojotokowe zapalenie skóry

Łojotokowe zapalenie skóry powoduje czerwone, łuszczące się plamy na skórze. Ten stan zazwyczaj atakuje tłuste obszary ciała, takie jak twarz, górna część klatki piersiowej i plecy.

Przyczyny zapalenia skóry

Wyprysk spowodowane wadą układu odpornościowego, zmianami genów, suchą skórą lub bakteriami na skórze
Kontaktowe zapalenie skóry spowodowane narażeniem na działanie substancji takich jak środki czystości, perfumy, kosmetyki i inne
Łojotokowe zapalenie skóry spowodowane przez grzyb w oleju wydzielanym przez skórę

Leczenie zapalenia skóry

Leczenie tej niezakaźnej choroby skóry różni się znacznie w zależności od przyczyny. Zazwyczaj lekarz zaleci różne zabiegi, takie jak:

Stosowanie kremu kortykosteroidowego w celu złagodzenia swędzenia i stanu zapalnego
Stosowanie kremów lub balsamów, które mogą wpływać na układ odpornościowy (inhibitory kalcyneuryny)
Weź lek przeciwhistaminowy (difenhydraminę), aby zmniejszyć reakcje alergiczne i swędzenie
Leczenie fototerapią lub światłoterapią
Zastosuj krem nawilżający do skóry
Przyjmuj antybiotyki lub leki przeciwgrzybicze, jeśli wyprysk jest zakażony
Przyjmuj suplementy zawierające witaminę D i probiotyki na wyprysk
Stosowanie olejku z drzewa herbacianego na łojotokowe zapalenie skóry
Używanie aloesu na łojotokowe zapalenie skóry

Ponadto lekarz poprosi również o ściskanie skóry zimną lub wilgotną szmatką, aby złagodzić swędzenie bez drapania.

Łuszczyca

Łuszczyca (Źródło: Międzynarodowa Federacja Łuszczycy)

Łuszczyca to przewlekła choroba autoimmunologiczna, która powoduje, że komórki skóry produkują się zbyt szybko i w niekontrolowany sposób. W rezultacie komórki skóry stają się zbyt liczne i gromadzą się na powierzchni skóry.

U osób z łuszczycą ten proces produkcyjny trwa zaledwie kilka dni. Podczas gdy normalnie skóra będzie wymieniana raz w miesiącu.

W rezultacie komórki skóry nie mają czasu na samoistne odpadanie, dopóki się nie nagromadzą. Ale nie martw się zbytnio, ta choroba skóry wcale nie jest zaraźliwa.

Oznaki i objawy łuszczycy

W rzeczywistości oznaki i objawy łuszczycy są często różne dla każdej osoby. Jednak najczęstsze oznaki i objawy to:

Czerwone, wypukłe, zaognione łaty
Pojawienie się srebrzystobiałych łusek lub skóry
Bardzo sucha skóra, która pęka i krwawi
Ból wokół zgrubiałej skóry
Swędzenie i pieczenie na skórze
Grube paznokcie
Opuchnięte i sztywne stawy

Ten stan może faktycznie rozwinąć się w dowolnej części ciała. Jednak najczęściej dotknięte części ciała to:

Ręka
Stopa
Szyja

Łuszczyca jest chorobą nawracającą. Oznacza to, że może przez pewien czas powodować poważne objawy i całkowicie zniknąć po pewnym czasie.

Kiedy objawy ustępują, nie oznacza to, że łuszczyca jest wyleczona. Powodem jest to, że tej choroby skóry nie można wyleczyć. Objawy mogą pojawić się i zaatakować ponownie w późniejszym terminie.

Nie musisz się jednak martwić, jeśli jesteś blisko osób cierpiących na łuszczycę. Powodem jest to, że ta choroba skóry wcale nie jest zaraźliwa, nawet jeśli wejdziesz w bezpośredni kontakt.

Przyczyny łuszczycy

Łuszczyca jest chorobą autoimmunologiczną, która powstaje w wyniku pomylenia białych krwinek (limfocytów T) w układzie odpornościowym. W rezultacie zdrowe komórki skóry są atakowane tak, jakby walczyły z infekcją.

Nadaktywne limfocyty T ostatecznie powodują zwiększoną produkcję skóry i innych białych krwinek. Powoduje to gromadzenie się skóry, zaczerwienienie, a czasem ropę w zmianach tworzących się na skórze.

Jednak eksperci również nie rozumieją dokładnie, dlaczego limfocyty T mogą ulec uszkodzeniu. Najsilniejsze zarzuty wynikają z czynników genetycznych i środowiskowych.

Czynniki wyzwalające łuszczycę

Jak wspomniano wcześniej, objawy łuszczycy mogą pojawić się ponownie i być wywołane przez różne czynniki, takie jak:

Infekcje, takie jak angina lub infekcje skóry
Urazy skóry, takie jak skaleczenia lub zadrapania, ukąszenia owadów i nadmierna ekspozycja na słońce
Naprężenie
Palić
Pić alkohol
Niedobór witaminy D
Niektóre leki, z których jeden zawiera lit

leczenie łuszczycy

Łuszczycy nie można wyleczyć, ale można kontrolować nasilenie objawów. Leczenie dzieli się na trzy kategorie, a mianowicie leki miejscowe, leki doustne lub w iniekcjach oraz terapię światłem.

Maść

W przypadku leków miejscowych lekarze zwykle podają go w postaci maści lub kremu. Różne leki miejscowe, które są zwykle przepisywane, to:

Kortykosteroidy
Retinoidy
antralina
Kwas salicylowy
Witamina D
Nawilżacz

Narkotyki lub zastrzyki

Tymczasem osobom z umiarkowaną lub ciężką łuszczycą lekarze będą podawać leki doustne lub w zastrzykach. Różne leki, które są zwykle przepisywane, to:

Metotreksat
Cyklosporyna (Sandimmune)
Leki zmieniające układ odpornościowy (biologiczne)
Retinoidy

terapia światłem

Ta procedura leczenia może wykorzystywać naturalne lub sztuczne światło ultrafioletowe. Terapia światłem może pomóc zabić białe krwinki, które nadmiernie atakują zdrowe komórki skóry.

Lekarze będą używać promieni UVA i UVB, aby zmniejszyć objawy łagodnej do umiarkowanej łuszczycy. Wszystko jest dostosowane do ciężkości i kondycji Twojej skóry.

Trądzik różowaty

Trądzik różowaty (źródło: niezależna pielęgniarka)

Trądzik różowaty to choroba skóry powodująca zaczerwienienie twarzy. Ten stan sprawia również, że naczynia krwionośne są wyraźnie widoczne na twarzy. Trądzik różowaty najczęściej dotyka kobiety w średnim wieku, które mają jasną karnację.

Chociaż nie ma lekarstwa na trądzik różowaty, różne metody leczenia mogą kontrolować i zmniejszać objawy. Ta choroba skóry również nie jest zaraźliwa, więc nie musisz się martwić, że przekażesz ją osobom wokół Ciebie.

Oznaki i objawy trądziku różowatego

Poniżej przedstawiono różne oznaki i objawy, które zwykle występują po ekspozycji na trądzik różowaty, a mianowicie:

Zaczerwieniona twarz, zwykle na środku twarzy
Drobne naczynia krwionośne w nosie i policzkach stają się bardziej widoczne, a nawet puchną
Czerwone guzki na twarzy, które czasami zawierają ropę
Skóra twarzy jest gorąca i bolesna w dotyku
Suche, podrażnione oczy i zaczerwienione powieki
Rozmiar nosa staje się większy niż zwykle

Jeśli twoja rodzina lub bliscy mają objawy, jak wspomniano, nie ma potrzeby trzymania się od nich z daleka. Powodem jest to, że ta choroba skóry nie jest zaraźliwa, mimo że jest blisko zarażonej osoby.

Przyczyny trądziku różowatego

Relacjonując ze stron American Academy of Dermatology, naukowcy wciąż próbują dowiedzieć się, co powoduje trądzik różowaty. Uważa się jednak, że rolę w tym odgrywa układ odpornościowy i czynniki genetyczne.

Ponadto istnieje kilka rzeczy, które mogą wywołać lub pogorszyć trądzik różowaty, a mianowicie:

Gorące napoje i pikantne jedzenie
Alkohol
Ekstremalna temperatura
Słońce lub wiatr
Emocja
Sport
Kosmetyki

Leczenie trądziku różowatego

Trądzik różowaty to niezakaźna choroba skóry, której nie można wyleczyć. Dlatego leczenie odbywa się wyłącznie w celu kontrolowania oznak i objawów. Oto niektóre z zabiegów, które są zwykle stosowane:

Leki zmniejszające zaczerwienienie

Lek brymonidyna (Mirvaso) jest dość skuteczny w zmniejszaniu zaczerwienienia, ponieważ może zwężać naczynia krwionośne. Lek ten ma postać żelu i może być nakładany bezpośrednio na skórę. Oprócz brymonidyny innymi lekami, które zwykle podaje się, są kwas azelainowy i metonidazol.

Antybiotyki

Antybiotyki pomagają zmniejszyć niektóre rodzaje bakterii, które mogą zwalczać stan zapalny wywołujący trądzik różowaty. Doksycyklina jest antybiotykiem, który jest zwykle przepisywany w umiarkowanych i ciężkich przypadkach trądziku różowatego.

Izotretynoina

Izotretynoina (Amnesteem, Claravis) jest podawana w ciężkich przypadkach trądziku różowatego, których nie można leczyć innymi lekami.

Terapia

Lasery mogą pomóc zmniejszyć zaczerwienienie w rozszerzonych i rozszerzonych naczyniach krwionośnych. Oprócz lasera, różne inne opcje terapeutyczne, które można również wykonać, to dermabrazja, intensywne pulsujące światło (IPL) i elektrochirurgii.

Bielactwo

Vitiliho (Źródło: GP Online)

Bielactwo to stan, w którym na skórze pojawiają się bladobiałe plamy z powodu braku zawartości melaniny. Ten stan może wystąpić we wszystkich częściach ciała. Jednak twarz, dłonie, szyja, narządy płciowe i fałdy skórne to części najczęściej dotknięte bielactwem.

Oznaki i objawy bielactwa nabytego

Bielactwo to stan charakteryzujący się:

Równomierna utrata koloru skóry w niektórych obszarach
Wygląd siwych włosów, rzęs, brwi lub brody
Utrata koloru błon śluzowych, takich jak usta i nos
Utrata lub przebarwienie wewnętrznej wyściółki gałki ocznej

Należy pamiętać, że tej choroby skóry nie można przenosić ani przenosić z jednej osoby na drugą. W tym celu nie trzymaj się z dala od cierpiącego tylko z obawy przed zarażeniem się nim.

Przyczyny bielactwa

Bielactwo jest spowodowane brakiem pigmentu zwanego melaniną w skórze. Melanina jest produkowana przez komórki skóry zwane melanocytami.

Kiedy masz bielactwo, nie ma wystarczającej ilości melanocytów, aby wytworzyć wystarczającą ilość melaniny w skórze. Niestety nie ma ostatecznych danych, które wymieniają czynniki powodujące utratę melanocytów w skórze.

Podejrzewa się jednak, że jest to spowodowane dziedzicznością i zaburzeniami autoimmunologicznymi. Zaburzenia autoimmunologiczne występują, gdy układ odpornościowy omyłkowo atakuje i niszczy melanocyty w skórze.

Leczenie bielactwa nabytego

Białe plamy spowodowane bielactwem są zwykle trwałe. Jednak zwykle zalecane są różne zabiegi poprawiające wygląd skóry, takie jak:

Krem kortykosteroidowy

Kremy z kortykosteroidami mogą pomóc przywrócić koloryt skóry, zwłaszcza jeśli są stosowane we wczesnym stadium choroby.

Lek na układ odpornościowy

Maści zawierające takrolimus lub pimekrolimus (inhibitory kalcyneuryny) są przepisywane osobom z łagodnymi przypadkami bielactwa nabytego.