Prawie 70 procent rodziców ukarało własne dzieci karami cielesnymi. W rzeczywistości psychologowie dziecięcy zdecydowanie odradzają stosowanie takich kar, biorąc pod uwagę, że kary fizyczne będą miały później szkodliwy wpływ na dorosłe dzieci.
Nie wszystkie sposoby karania dzieci są stosowane w każdym wieku. Różny wiek, różne sposoby karania, różna skuteczność i wpływ.
Karanie dzieci według wieku
Za każdym razem, gdy chcesz ukarać dziecko, postaraj się postępować zgodnie z następującym schematem: Najpierw zidentyfikuj problem, który stworzył, a następnie wyjaśnij wpływ jego działań.
Kiedy już będziesz w stanie przejąć kontrolę nad nastrojem i nastawieniem swojego dziecka, zasugeruj lepsze zachowania i działania. Ponadto możesz opisać karę, którą otrzymasz, i powiedzieć, że następnym razem oczekujesz lepszego zachowania.
Wiek 0-3 lata z metodą „timeout”
Niewłaściwe zachowanie, które zwykle występuje w wieku 2 lat i poniżej, to na przykład krzyk, gryzienie, rzucanie przedmiotami lub marnowanie jedzenia. To sprawia, że jesteś zły i zdezorientowany, aby go zdyscyplinować. Możesz zastosować karę „przekroczenia limitu” dla dzieci w wieku od 0 do 3 lat.
Zrób sobie przerwę, zabierając go do pokoju wolnego od przedmiotów, które mogą go rozpraszać. Następnie pozwól dziecku usiąść i uspokoić się, a ty możesz wyjść z pokoju na 1-2 minuty. Ten etap nazywa się etapem refleksji. Po upływie limitu czasu przytul dziecko i każ mu obiecać, że nie powtórzy tego zachowania. Unikaj bicia dzieci jako formy kary.
Wiek 3-7: oprócz karania, nagradzania
Gdy dziecko dorasta, rozumie, że każde jego zachowanie ma swoje konsekwencje. Wcześniej powinieneś ustalić, jaką karę może otrzymać twoje dziecko, jeśli cię nie posłucha. Właściwie, metoda "timeout" może być nadal stosowana w wieku małych dzieci do takich dzieci. Pamiętaj też, aby nie zabierać dziecka do pokoju z zabawkami lub telewizorem, gdy chcesz je zdyscyplinować.
Porozmawiaj o tym, czego nie robić, a kiedy już mu się to uda, daj dziecku komplement. Karanie dziecka to nie tylko kara, ale także uznanie jego dobrego zachowania.
Na przykład możesz powiedzieć: „Mama jest dumna z twojej siostry, wcześniej chciałaś podzielić się zabawkami z przyjaciółmi w szkole”. Zwykle ten komplement jest skuteczniejszy niż gniewanie się i karanie dziecka, gdy nie dzieli się zabawkami. Nie zapomnij pochwalić w konkretnych słowach dobrego zachowania dziecka.
Wiek 7-12: unikaj karania podczas grożenia
W wieku przed nastoletnim uważaj, aby nie karać dziecka groźnymi słowami. Na przykład grożenie odwołaniem urlopu, jeśli dziecko nie odrobi pracy domowej. Niestety wraz z tym zagrożeniem istnieje obawa, że zaufanie dziecka do Ciebie zniknie.
Dlaczego? Stwarzając te groźby, spowoduje to, że dziecko będzie pozbawione motywacji do zmiany swojego zachowania, ponieważ czuje, że wszystko zostało przez Ciebie przejęte i nie może nic z tym zrobić. Ważne jest, aby konsekwentnie karać zachowanie dziecka. Spraw, aby Twoje dziecko uwierzyło w to, co mówisz.
Od 13 lat
W tym wieku można ukarać dziecko, odbierając mu przysługujące mu przywileje. Powodem jest to, że Twoje dziecko już zna konsekwencje, jakie poniesie w wyniku kary za zachowanie, którego nie należy robić. Takie nastolatki nadal potrzebują granic i opieki ze strony rodziców.
Ustal z wyprzedzeniem pewne zasady, które Ty i Twoje dziecko powinniście omówić, takie jak godzina policyjna i godziny zabawy, praca domowa do odrobienia i tak dalej. Dokonaj dobrych negocjacji w sprawie codziennych ustaleń dziecka. Wierz lub nie, ale nastolatki nadal muszą wyznaczać granice porządku w swoim życiu, nawet jeśli dajesz im więcej wolności i odpowiedzialności.
Co z tego, że dziecko złamie zasady? Możesz cofnąć przysługujące dziecku przywileje, takie jak zakaz korzystania z laptopa lub Gry wideo przez miesiąc. Nie zapomnij omówić, dlaczego złamał zasady i jak powinien się zachowywać.
Zawroty głowy po zostaniu rodzicem?
Dołącz do społeczności rodziców i znajdź historie od innych rodziców. Nie jesteś sam!
